I.7. Σχέσεις Βυζαντίου-Δύσης: Αγώνες για τη διατήρηση των ιταλικών κτήσεων
Ελληνισμός της Ιταλίας
Εξαιτίας των σλαβικών επιδρομών του 7ου και 8ου αιώνα, οι Έλληνες της Μεγάλης Ελλάδας ενισχύθηκαν με νέους ελληνικής προέλευσης πληθυσμούς.
Αρχές του 10ου αιώνα: οι Άραβες κατέκτησαν τη Σικελία και στο Βυζάντιο απέμεινε η Ν. Ιταλία (οι Έλληνες Σικελιώτες της περιοχής κατέφυγαν στην Νότια Ιταλία). Η Νότια Ιταλία περιλάμβανε τα θέματα Λογγοβαρδίας, Λουκανίας, Καλαβρίας.
Εξαιτίας των σλαβικών επιδρομών του 7ου και 8ου αιώνα, οι Έλληνες της Μεγάλης Ελλάδας ενισχύθηκαν με νέους ελληνικής προέλευσης πληθυσμούς.
Αρχές του 10ου αιώνα: οι Άραβες κατέκτησαν τη Σικελία και στο Βυζάντιο απέμεινε η Ν. Ιταλία (οι Έλληνες Σικελιώτες της περιοχής κατέφυγαν στην Νότια Ιταλία). Η Νότια Ιταλία περιλάμβανε τα θέματα Λογγοβαρδίας, Λουκανίας, Καλαβρίας.
Ιταλική Πολιτική των Μακεδόνων:
Στόχος: η διατήρηση και επέκταση των βυζαντινών θέσεων της Δύσης, απόκρουση Γερμανών και Αράβων.
Κωνσταντίνος Ζ΄: προσπάθησε να αποκτήσει συμμάχους (διπλωματικές πρεσβείες) στη Δύση αλλά έχασε από τους Άραβες.
Νικηφόρος Φωκάς: ακολούθησε αμυντική πολιτική (έναντι Αράβων και Γερμανών) στηριζόμενος σε Ιταλούς ηγεμόνες. Ωστόσο, αντιμετώπισε ταπεινωτικά τον Γερμανό επίσκοπο Λιουτπράνδο (απεσταλμένος του Όθωνα Α΄, ο οποίος είχε την υποστήριξη του πάπα).
Ο Ιωάννης Τσιμισκής: σύνδεσε τα τρία θέματα και ίδρυσε το καπετανάτο της Ιταλίας και ακολούθησε μετριοπαθή πολιτική έναντι των Γερμανών. Παρά τον γάμο της ανιψιάς του, Θεοφανώς με τον Όθωνα Β΄, ο τελευταίος πέρασε τα σύνορα με την Νότια Ιταλία αλλά νικήθηκε από του Άραβες.
Ο Βασίλειος Β΄ με τη βοήθεια των Βενετών και των Πισατών απέκρουσε τους εξωτερικούς εχθρούς αλλά στα μέσα του 11ου αιώνα εμφανίστηκε μια νέα απειλή, οι Νορμανδοί, οι οποίοι κατάφεραν να κατακτήσουν πολλά εδάφη στη Νότια Ιταλία.
Στόχος: η διατήρηση και επέκταση των βυζαντινών θέσεων της Δύσης, απόκρουση Γερμανών και Αράβων.
Κωνσταντίνος Ζ΄: προσπάθησε να αποκτήσει συμμάχους (διπλωματικές πρεσβείες) στη Δύση αλλά έχασε από τους Άραβες.
Νικηφόρος Φωκάς: ακολούθησε αμυντική πολιτική (έναντι Αράβων και Γερμανών) στηριζόμενος σε Ιταλούς ηγεμόνες. Ωστόσο, αντιμετώπισε ταπεινωτικά τον Γερμανό επίσκοπο Λιουτπράνδο (απεσταλμένος του Όθωνα Α΄, ο οποίος είχε την υποστήριξη του πάπα).
Ο Ιωάννης Τσιμισκής: σύνδεσε τα τρία θέματα και ίδρυσε το καπετανάτο της Ιταλίας και ακολούθησε μετριοπαθή πολιτική έναντι των Γερμανών. Παρά τον γάμο της ανιψιάς του, Θεοφανώς με τον Όθωνα Β΄, ο τελευταίος πέρασε τα σύνορα με την Νότια Ιταλία αλλά νικήθηκε από του Άραβες.
Ο Βασίλειος Β΄ με τη βοήθεια των Βενετών και των Πισατών απέκρουσε τους εξωτερικούς εχθρούς αλλά στα μέσα του 11ου αιώνα εμφανίστηκε μια νέα απειλή, οι Νορμανδοί, οι οποίοι κατάφεραν να κατακτήσουν πολλά εδάφη στη Νότια Ιταλία.